Ferske oer Moarre (vervolg)
Afgelopen zomer heb ik een gedicht over Morra op deze website geplaatst. Daarbij een oproep of iemand de dichter kende. In september hoorde ik via Gerben Teitsma dat zijn zwager, Wim Noordhuis, het gedicht had geschreven.
Inmiddels heb ik Wim Noordhuis maar eens gebeld. Hieronder een verslagje:
Wim Noordhuis woont inmiddels met zijn vrouw in Bolsward. Hij was ooit schoolmeester in Lioessens en woonde aan de Reinsleat. Geboren en getogen in Engwierum ging hij in Dokkum naar de Kweekschool. Tegenwoordig heet dat PABO. Na zijn studie heeft hij eerst nog even in Kollumerzwaag gewerkt, maar vertrok al snel naar Lioessens om daar 11 jaar schoolmeester te blijven. Door in Lioessens te gaan werken kon hij vrijstelling van militaire dienstplicht krijgen. Hierna is hij bovenmeester geworden in Wons bij Harlingen en dat tot zijn pensioen gebleven. Gedichten maken heeft hij zijn leven lang gedaan en doet hij nog steeds. Hij heeft wel 50 schriften vol gedichten liggen. Heeft een paar jaar geleden met een gedicht een prijs gewonnen en heeft ook wel gepubliceerd in Frysk en Frij. Hij heeft altijd veel gedaan naast zijn werk. Hobby’s als zeevissen, lezen en tropische vogels houden, maar is ook maatschappelijk actief geweest. Een zus woont in Morra, hij komt dus nog regelmatig hier. Oudere dorpsbewoners zullen hem zeker nog wel kennen of hebben bij hem in de klas gezeten.
Ik heb hem niet om een gedicht gevraagd, maar wie weet komt dat er toch nog eens van. Hieronder nog maar eens het gedicht over Morra.
Feike van der Zee
Moarre
Mank bou en griene greiden
Heech yn ús lege lân
Leit op in âlde terpe
In stikje heitegrûn
Mei hûs en hear en buorren
Mei tsjerke, hôf en toer:
In rêstplak troch de iewen
Foar boargerman en boer
Sels foar de frjemde fûgel
In plakje foar wat lins
Hjir binnen Jo gjin nûmer
Hjir wurde Jo wer mins
In doarpke fol krewearjen
Fan bodzjen en fan striijd
In doarpke fol histoarje
Fan leafde en fertriet
Tink we hjir oan fan fierren
Oan ’t Moarre fan ús jeugd
Dan is dêr ’t waarme plakje…
Dat docht ús herte deugd.
Wim Noordhuis