Op een regenachtige dag stap ik na de koffiepauze bewapend met pen en papier de school binnen op zoek naar mevrouw Hummel. Met een heerlijke kop koffie beginnen we ons gesprek.

Lammechien Hummel staat sinds 2009 voor de klas. Ze heeft op verschillende andere scholen gewerkt, dit is de eerste school waar ze als directeur werkt. Ze werkt 2½ dag en heeft 2 zoontjes. Ze woont in Lutjegast en de kinderen zitten in Grootegast op school. Haar man die full-time werkt. In Grootegast is ze als vrijwilligster actief voor de kerk en de basisschool.

In het middelbaar onderwijs koos ze voor een pakket met veel exacte vakken aangevuld met Frans en muziek. Niet direct een pakket waarmee je naar de PABO gaat. Het probleem rondom de definitieve beroepskeuze was dat ze alles leuk vond en daardoor moeilijk een keus kon maken. Het meest allround was volgens haar het onderwijs en dan met name het basisonderwijs. Ze benadrukt dat het geen negatieve keuze van haar was, maar juist andersom. Het feit dat je leerlingen alles moet leren en dat je leerlingen uit allerlei milieu’s en van allerlei intelligentie in je klas hebt, maakt het vak van leerkracht op de basisschool een enorme boeiende uitdaging. “Je kunt zowel de toekomstige Minister President in je klas hebben als de toekomstige putjesschepper”, zoals ze zelf beeldend vertelt. Juist de verschillen maken het basisonderwijs.

Wat mij duidelijk werd, is dat onderwijs haar passie is. De zorg voor goed onderwijs, dus voor een goede toekomst voor de kinderen die aan haar worden toevertrouwd, is haar op het lijf geschreven.

Dat het onderwijs momenteel zo in het nieuws is met stakingen en lerarentekorten heeft haar zorg. Gelukkig zijn hier nog geen lerarentekorten, maar het is wel spannend, zeker bij ziekte van leerkrachten. De problemen rond tijdsdruk en salariëring zijn niet hier in Lioessens op te lossen. Dat is een landelijk iets. Staken doet men hier echter niet omdat dat, volgens het huidige team, niet de oplossing is.

Het team van de school bestaat momenteel uit 10 mensen en de school groeit. Op de teldatum, 1 oktober, waren er 71 leerlingen. Bestuurlijk is het een zelfstandige school. Een éénpitter zoals Lammechien het zelf noemt. De school is dus geen onderdeel van een grote onderwijsstichting zoals veel scholen wel zijn. Het bestuur wordt gevormd door ouders van leerlingen en al het geld dat binnenkomt kan dus ook besteed worden aan het onderwijs zelf. Daar hoeft geen bestuursbureau van betaald te worden. Een dergelijke constructie kent uiteraard voor- en nadelen, maar de voordelen wegen momenteel zwaarder. Lammechien is blij met deze constructie.

De christelijke identiteit van de school is belangrijk. Uit een enquête onder de ouders blijkt dat meer dan 90% van de ouders hier een voorstander van is. Deze identiteit is van invloed op de manier waarop les gegeven wordt; respect voor elkaar is belangrijk.

Na bijna 10 jaar lesgegeven te hebben was Lammechien toe aan een nieuwe uitdaging. Zijdelings had ze al eens geroken aan het directeurschap en dit leek haar wel wat. Op een andere manier met onderwijs bezig zijn. Voorwaarden scheppen om tot een prettig onderwijsklimaat te komen is belangrijk. Teamgeest is een sleutelwoord. Je moet het samen doen. Praktisch en pragmatisch keuzes maken. Gebruik maken van de mogelijkheden die we hebben. Vrijheid en verantwoordelijkheid is een belangrijke autonomie voor iedereen die verbonden is aan de school. De vrijheid hebben we omdat we ons eigen bestuur hebben, een éénpitter zijn, en de verantwoordelijkheid nemen we met elkaar.

Lammechien is geen top-down bestuurder. Door samenwerken met elkaar tot vernieuwing en verbetering komen, dat is meer haar credo.

Fries verstaan is gelukkig geen probleem, schrijven is wel een stukje lastiger. Binnen de school is het wel de gangbare taal. De leerlingen van groep 7 en 8 doen schriftelijk examen in Fries en Engels. Drietaligheid staat hoog in het vaandel.

Al met al een boeiend gesprek met een gedreven vrouw. Ik heb een klein inkijkje gehad in de school en ben daar zeker wijzer van geworden!

Feike van der Zee